मन आपले किती भाबडे असते

मन आपले किती भाबडे असते
नको त्या गोष्टींचा ध्यास धरते
स्वतःच्याच विचारांत गुरफटत जाते
मन आपले किती भाबडे अस्ते.........

नियति ही सुद्धा एक गोष्ट असते
हे मानण्यास तयारच नसते
प्रेमात खोल खोल बुडत जाते
मन आपले किती भाबडे अस्ते.........

मृगाजला मागे जिव तोडून धावते
हाती काहीच लागत नस्ते
तेव्हा कसे वेडेपिसे होते
मन आपले किती भाबडे अस्ते.........

घात होतो जिथे तिथेच रेंगाळत रहाते
नजाणे कोणती आस त्याला नेमकी असते
स्वतःच स्वतःवर चिडत रहाते
मन आपले किती भाबडे अस्ते.........

जीवन हे नेहेमी प्रवाही अस्ते
ते कधीच कुणासाठी थाम्बत नस्ते
शाश्वत सत्त्याची ह्या त्यास जाणीवही असते
मन आपले किती भाबडे असते .........