मी.....
मी त्या पावसात चिंब भिजायची,
रानभर धावत सुटायची,
पावसाचा प्रत्येक थेंब झेलण्यासाठी,
त्याला कवेत घेण्यासाठी....
तू....
तू आडोशालाच उभा रहायचास,
एकटाच !! कोरडा....
कदाचित, पाऊस तुला कळलाच नसावा.
त्या पावसासारखीच मी,
कवितेतून तुझ्यावर बरसायची,
पण तू,
तू कधी चिंब भिजलाच नाहीस,
तू फक्त ’कोरडा’च राहीलास...
तेव्हाही आणि आत्ताही
कदाचित त्या पावसाचं बरसणं
आणि माझं तरसणं तुला
कधी समजलच नाही.....
0 comments:
टिप्पणी पोस्ट करा